|
Ĺwiat eMki
Dąb (Quercus robur)
Stopień toksyczności Bardzo toksyczny ++ Główne substabcje szkodliwe: tanina w korze do 20%, w liściach i niedojrzałych owocach do 15%. Może być w przewodzie pokarmowym przekształcana w kwas galusowy ( 3-hydroksybenzoesowy) i pirogalol. Mechanizm działania Po spożyciu tanina wiąże się z białkami i enzymami przewodu pokarmowego, takimi jak białka błony śluzowej i zmniejsza w ten sposób resorpcje, względnie przyswajanie substancji odżywczych. Poza tym tworzy kompleksy z żelazem, zmniejszając jego wchłanianie, co może prowadzić do jego niedoboru. Tanina wydaje się w przeciwieństwie do swoich derywatów, że nie wchłania sie z przewodu pokarmowego. Pirogalol działa hemolizująco, uszkadza także wątrobę i nerki. Dawki letalne Cielę (i.p.) 120mg/kg taniny LD 50 dla królika (p.o) 3,4 g/kg taniny, 2,8 g /kg kwas galusowy, 0,7 g/kg pyrogallolu. Objawy kliniczne Najczęściej spotykane są u bydła: występują po 2-14 dniach, apatia, brak łaknienia, zaparcia, wzdęcie, duże pragnienie i duża ilośc moczu, później krwista biegunka, słabe tętno, ogólne osłabienie, zataczanie się, obrzęki, ew. niewydolnośc nerek i zejście śmiertelne. Koń: apatia, brak łaknienia, zaparcia, a później biegunka, żółtaczka, krwiomocz, obrzęki, duszność duże pragnienie i duża ilośc moczu, później krwista biegunka, ogólne osłabienie i niewydolnośc nerek. Niebezpieczny jest także dla koni, mniej świni, kóz i ptaków. Leczenie Odtruwanie i leczenie objawowe Wynik sekcji Wodobrzusze, płyn w opłucnej, rozedma podskórna i otrzewnowa, kłębkowe zapalenia nerek, wybroczyny, wrzody trawienne. Objaśnienia skrótów: p.o. - doustnie i.p. - dootrzewnowo LD50 - dawka śmiertelna (letalna) dla 50% zwierząt Ze strony: http://www.vetpharm.unizh...en/0052_vet.htm Tanina Bezpieczestwo podania Taninę nakłada się na oparzenia albo wstrzykuje się ją podskórnie, rzadko podaje się ogólnie, podobnie jak inne garbniki, które są substancjami rozpuszczającymi guzy u zwierząt doświadczalnych. Kancerogenność (rakotwoczość) taniny jest tłumaczona jej działaniem drażniącym i uszkadzającym komórki, co po dłuszym czasie wyraża się podwyższeniem ryzyka złośliwości i uznaje sie jako przyczynę prawdziwej mutagennej DNA kancerogenezy. Badania nad tym działaniem są jednak niekompletne ze względu na rzadko spotykaną konsumpcję roślin zawierających taninę, ale wskazują na zależność między występowaniem raka żołądka i przełyku, a spożyciem taniny. Ostra toksyczność Przedawkowanie może prowadzić do podrażnienia przewodu pokarmowego i martwicy wątroby. Także stosowanie zewnętrzne na dużą powierzchnię oparzenia może prowadzić do wchłaniania się tą drogą i doprowadzić do martwicy wątroby. LD 100; kwas garbnikowy (garbniki) Myszy p.o. 6g/kg LD 50; kwas garbnikowy (garbniki) Króliki p.o. 6,9 g/kg 1x dziennie przez 5 dni Myszy, szczury i króliki p.o. 2,25 - 6,0 g/kg; po podaniu doodbytniczym toksyczność jest 2 razy większa niż po podaniu doustnym. LD 50; skondensowana tanina z różnych roślin Myszy, szczury i króliki s.c. i p.o. 70 - 300 mg/kg; po podaniu pozajelitowym toksyczność jest bardzo wysoka. Króliki Doustne podanie może prowadzić do krwotocznego zapalenia żołądka. Zatrucie dębem Wszystkie części dębu dębu zawierające taninę są metabolizowane do kwasów wielohydroksyfenylowych, jak np do kwasu garbnikowego, galusowego (3-hydroksybenzoesowego) i pirogalolu. Czarny dąb zawiera więcej taniny niż biały, ale z wiekiem ilość jej też maleje. Większość gatunków zawiera toksyczne ilości. Wyjątkiem może być Quercus virginiana i mohriana, które mogą być spożywane bez uszczerbku na zdrowiu. Najbardziej wrażliwe na związki fenolu są młode i źle odżywione zwierzęta. Są też doniesienia, że zatrucia dębem zdarzają się u zwierząt do 2 roku życia, a jeżeli wystąpią objawy choroby, śmiertelność wynosi 80% (u bydła). Główne działania toksyczne Tanina jest hydrolizowana do kwasu galusowego i pirogalolu. Kwas galusowy jest związkiem wielohydroksyfenolowym, który może strącać biaka. Dokładne działanie toksyczne nie jest znane, ale łączy się z białkami, enzymami i nabłonkiem przewodu pokarmowego. Związki białka z pochodnymi fenolu, które osiągają żołądek są pod wpływem zmian pH ponownie rozszczepiane. Wolne związki fenolowe są wchaniane i prowadzą do zniszczenia białek osocza, komórek śródbłonka i uszkadzają kanaliki nerkowe, prowadząc do obrzęku międzykórkowego, zmniejszonej filtracji kłebuszkowej i obrzęku okołonerkowego. Przypuszczalnie zwierzęta takie jak sarny, które mają wysoki poziom proliny w ślinie nie hydrolizują taniny i są bardziej odporne na zatrucie dębem. Podobnie kozy wydają się być bardziej odporne od owiec i bydła. Zatrucie dębem jest opisywane u koni, bydła, owieci świń; śmiertelność jest wysoka. Ryzyko jest różne w różnych latach, po suchym lecie jest większe. Możliwe, że różne jest stężenie substancji trujących w żołędziach. Także spożycie zielonych liści może prowadzić do zatrucia; najbardziej wrażliwe jest bydło i owce. Świnie mogą zjeść większą ilość zanim dojdzie do zatrucia. Prawdopodobnie odpowiedzialne jest za to wysokie stężenie kwasu garbnikowego. Leczenie przy przedawkowaniu Leczenie polega na przyspieszeniu wydalenia trucizny i zapobiegnięciu jej przyjmowania. Leczenie objawowe niewydolności nerek. Objaśnienia skrótów: p.o. - doustnie i.p. - dootrzewnowo s.c. - podskórnie LD50 - dawka śmiertelna (letalna) dla 50% zwierząt LD100 - dawka śmiertelna (letalna) dla 100% zwierząt Ze strony: http://www.vetpharm.unizh...en/0052_vet.htm Chyba żadne drzewo nie budzi takich kontrowersji jak dąb. Dlatego szukałem więcej danych o toksyczności dębu w internecie i literaturze fachowej, te 2 artykuły znalazłem i przetłumaczyłem aby pokazać, że są takie doniesienia. Nie tylko w Internecie, ale również w różnych dostępnych książkach, można znaleźć dane na ten temat. Zainteresowani mogą zawsze do mnie napisać, czy na e-mail, czy na Forum, zawsze, jeśli tylko będę potrafił odpowiem. Zachęcam do dyskusji i zapraszam do lektury - rafers |
Podstrony
|