Właściciel psa

Ĺwiat eMki

Rozdział 6. Właściciel psa

Rola człowieka jako przywódcy
W rodzinie rodzice są przewodnikami swoich dzieci. Uczą je, co mogą, a czego nie mogą robić, rozmawiają z nimi i próbują przekazać im wskazówki na temat, co jest dobre i jak powinny się zachowywać. Nie możemy porozmawiać z psem, by uświadomić mu, jak ma się zachowywać.
Im dzieci są starsze, tym więcej decyzji mogą podejmować samodzielnie. Chcemy nauczyć nasze dzieci wykazywania inicjatywy i bycia samodzielnymi, pewnego dnia przecież wyprowadzą się z domu. Inaczej jest z psem, poprzez trening przywiązujemy go do siebie. Nigdy nie stanie się samodzielny. Z zasady, nie uczymy psa, by wykazywał inicjatywę.

To tylko pies.

W pracy masz szefa – twojego przywódcę. On lub ona decyduje, przejmuje inicjatywę, wyznacza obowiązki i dba o bezpieczeństwo wszystkich pracowników. Jako pracownik jesteś zależny twojego szefa. Chcesz, żeby twój szef był uczciwy, szczery i miły. Chcesz wierzyć, że jego lub jej decyzje dotyczące :firmy są najlepsze z możliwych i zapewnią tobie stałe zatrudnienie i dochód. Kiedy szef i jego pracownicy dobrze ze sobą współpracują, przynosi im to zadowolenie – dzięki temu starają się jak najlepiej wykonywać swoją pracę. Podobnie ty jesteś szefem dla swojego psa.
W dzisiejszych warunkach nowoczesnego zarządzania, w tak zwanych „płaskich strukturach”, każdy z pracowników wykazuje inicjatywę i jest za siebie odpowiedzialny przed grupą. Można porównać to do relacji między psem myśliwskim a myśliwym podczas polowania. Praca zaawansowanego psa tropiącego, polegająca na odnalezieniu i podążaniu tropem, lub psa poszukiwawczego, który na danym terenie ma odnaleźć ukryte osoby, to kolejne przykłady, jak inicjatywa może być rozdzielona pomiędzy członków stada. Najważniejsza w stadzie jest współpraca. Każdy członek zajmuje się tym, co robi najlepiej.
Jeśli pomożemy psu rozwinąć jego talenty, wykorzystanie ich może się stać przyjemnym hobby, na przykład udział w zawodach obedience, agility czy użycie naszego psa dla dobra społeczności. Mamy nadzieję, że dzięki porównaniom do środowiska ludzi, będziesz miał jasne wyobrażenie o tym, na czym polega twoja rola jako przewodnika psa.

Współpraca
Osoba, która zachowuje się w sposób dominujący, lecz nie posiada cech przywódcy, nigdy nim nie zostanie. Twoje przywództwo oraz umiejętność podejmowania decyzji za twojego psa wpływają na waszą współpracę i zdolność psa do nauki posłuszeństwa.
Zanim zaczniesz uczyć psa różnych komend – zwrotów odnoszących się do posłuszeństwa, niezależnie od tego, czy jest to posłuszeństwo ogólne, czy przygotowanie do zawodów obedience, musisz mieć pewność, że masz dobrą relację ż psem i że możesz za niego decydować; to znaczy pies chętnie akceptuje twoją wolę.
Jeśli tak nie jest, nauka posłuszeństwa szybko się zmieni w rodzaj walki o władzę między tobą a psem. Ty będziesz się zmagał, żeby pies cię posłuchał, a on będzie robił wszystko, żeby nie posłuchać.
Współpraca – chęć psa do słuchania ciebie – w ciągu całego dnia jest poddawana różnym wpływom. Jeśli czujesz, że twój pies próbuje cię zdominować, bardzo dokładnie wykonuj ćwiczenia budujące relację między wami, jak również ćwiczenia mające na celu stworzenie nawyków opisanych wcześniej w tej książce.

Inicjatywa – lubiany Przywódca stada
Jako przewodnik swojego psa musisz mieć świadomość, że w najważniejszych kwestiach dotyczących jego życia podejmujesz decyzje za niego. Oznacza to, że to ty zaczynasz i kończysz różnorodne zajęcia.
* Jeśli pies będzie odbierał twoją inicjatywę jako pozytywną i atrakcyjną, staniesz się lubianym przywódcą stada i twój pupil będzie szczęśliwy, że może z tobą przebywać i pracować. Zawsze o tym pamiętaj.
* Jeśli twój pies cię lubi, sam wybierze, by za tobą podążać, nawet jeśli będzie odbierał impulsy skłaniające go, by zrobić coś innego.
Łatwiej będzie ci się żyło z psem, jeśli będziesz się trzymał ścisłych reguł. Jeśli jesteś w stanie kontrolować psa za pomocą słów, będziesz mógł decydować, co mu wolno, a czego nie wolno robić.
Twój pies musi się nauczyć „prosić o pozwolenie”, zanim podejmie jakiekolwiek działanie. Może to osiągnąć poprzez czekanie na nawiązanie kontaktu wzrokowego z tobą i na twoją zgodę.

Rodzina z dziećmi
Dotychczas rozważaliśmy sytuację przewodnika stada, biorąc pod uwagę jedynie ciebie i psa. Jednakże w rodzinie jest wiele osób chętnych do podejmowania decyzji i brania udziału w zabawach z psem. Dlatego bardzo ważne jest, abyś to ty decydował, jak twoje dzieci mają się zachowywać w stosunku do psa.
Pies jest dobrym towarzyszem dla dzieci i nie powinieneś pozbawiać ich radości, której mogą sobie wzajemnie dostarczyć. Ważne jest, żeby dzieci się nauczyły, jak należy żyć z psem, co jest dla niego dobre, a co nie, co on lubi, a czego nie lubi. Zazwyczaj dzieci tego nie wiedzą.
Wszyscy członkowie rodziny powinni się czuć odpowiedzialni za posłuszeństwo psa i brać udział w jego szkoleniu. Staraj się, by twoje dzieci wiedziały, że doceniasz to, gdy one zachowują się właściwie w stosunku do psa. Pozwól im uczyć psa różnych sztuczek, na przykład ładnego siadania lub trzymania smakołyku na nosie. Jeśli dzieci będą mieć odpowiednie podejście do psa, wszyscy razem będziecie dobrze ze sobą żyć.
Pies z czasem się nauczy, że opłaca mu się słuchać dzieci. Jednakże dzieci nie powinny przebywać z psem bez nadzoru osoby dorosłej. Nawet najmilszy pies może w pewnych okolicznościach uczynić dziecku krzywdę, choćby przez przypadek.
Nikt, ani dorosły, ani dziecko, nie powinien bezustannie rzucać psu piłki lub patyka, w celu zaaportowania. Taka zabawa może spowodować u psa niekontrolowany stres, co nie jest dobre dla jego zdrowia.

Kilka psów w rodzinie
Dla właściciela psa, który naprawdę lubi towarzystwo swojego pupila, nabycie kolejnego psa nie jest czymś nadzwyczajnym. Jednym z powodów może być ten, że właściciel chce zapewnić towarzystwo swojemu psu, kiedy zostaje on sam. Inna przyczyna może być taka, że jedna osoba w rodzinie zaczęła aktywnie trenować pierwszego psa dla hobby, więc druga również chce mieć swojego psa do szkolenia. Niezależnie od powodu, dla którego chcesz wziąć kolejnego psa, przemyśl to dobrze.

Rozważ następujące fakty:
Pierwszy pies w rodzinie powinien być dojrzały – co najmniej dwuletni. Jego ogólne posłuszeństwo powinno być dobrze ustabilizowane, a potencjalne problemy z zachowaniem rozwiązane. Psy naśladują swoje zachowania; szczególnie te złe, a nie chcesz przecież mieć podwójnego problemu.
Istnieje ryzyko, że przy dwóch psach w domu staniesz się dla nich mniej interesujący. Psy mogą się zająć same sobą, a ciebie ignorować. Będą się razem dobrze bawić, a tobie może być trudno z tym konkurować. Twoja rola jako przewodnika ulegnie osłabieniu wobec koalicji dwóch psów. Dlatego jest ważne, aby separować psy już w wieku szczenięcym: oddzielnie chodzić na spacery, oddzielnie je szkolić, i w ten sposób rozwijać stymulującą współpracę z każdym z psów. Posiadanie dwóch psów wymaga od właściciela większego wysiłku niż posiadanie jednego.
Dwa psy są znacznie bardziej aktywne niż jeden pies. Może ci się wydawać, że z dwoma psami jest wygodniej niż z jednym, bo nie musisz wychodzić z nimi na aż tak długie spacery. Ale psy nie powinny być pozostawiane same sobie, by się wybiegać i rozładować swoją energię. Jeśli tak się dzieje, mogą razem rozwinąć w sobie niezależność i na przykład uciec w pogoni za innym psem, królikiem, kotem lub czymkolwiek, co się pojawi w zasięgu ich wzroku. Ty jesteś osobą, która powinna zapewnić ruch swoim psom; współpraca między tobą a twoimi psami jest sprawą kluczową. W ten sposób wzmacniasz swoją pozycję jako przewodnika zabaw.
Dwa psy – to zazwyczaj oznacza dwa razy więcej pracy. Nie zawsze oba psy się lubią, co może stwarzać kolejne problemy. Obowiązkowo, jeśli masz kilka psów, musisz stworzyć bardziej rygorystyczne zasady.

Odpowiedzialność
Jako właściciele psów mamy wiele obowiązków wobec samych siebie, naszej rodziny, naszego psa oraz naszego otoczenia. Musimy się zachowywać w taki sposób, żebyśmy byli akceptowani oraz żeby nie było potrzeby tworzenia dodatkowych ograniczeń.
Więc, proszę, zapoznaj się z zasadami obowiązującymi ciebie i psa w twoim miejscu zamieszkania.

Zbuduj pomiędzy tobą a twoim psem relację opartą na szacunku
Jak myśleć o dominacji
Aby osiągnąć szacunek u psa, zazwyczaj wystarczy, że będziesz systematycznie nad tym pracować oraz wyrabiać u niego dobre nawyki, kiedy jest on szczeniakiem, a potem młodym psem. Jeśli jednak to nie wystarcza, musisz sięgnąć po inne rozwiązania. Możesz skontaktować się ze specjalistą, aby przeanalizować trudności, które napotykasz w kontrolowaniu swojego psa. Musisz także sprawdzić, czy zachowanie psa nie jest wynikiem fizycznego lub umysłowego upośledzenia.
Ćwiczenia czysto dominacyjne powinny być postrzegane jako metoda „ujarzmienia” twojego psa. Nie myl tych ćwiczeń z nauką komend słownych.
Zachęcamy cię, abyś przede wszystkim był cierpliwy w swojej pracy nad psem i próbował znaleźć rozwiązania prowadzące do zwiększenia kontaktu oraz polepszenia twoich relacji z psem.
Zazwyczaj jest więcej niż jeden sposób osiągnięcia celu, dysponujemy różnorodnością kombinacji. Właściciel psa musi wykorzystać każdą sytuację, kiedy pies wykazuje chęć nawiązania kontaktu i współpracy.
Język ciała, jak i język mówiony właściciela psa, są ważnymi narzędziami w pracy nad dominacją.
Z ogólnego doświadczenia wynika, że właściciele psów z „problemami” zazwyczaj mówią zbyt dużo i wykonują zbyt wiele ruchów. Krzyczą i machają rękami wokół psa w nadziei, że pies posłucha tego, co mają do. powiedzenia. Dla psa takie zachowanie oznacza, że właściciel jest agresywny i zestresowany, a nie dominujący, i pies czuje potrzebę, aby walczyć o przejęcie władzy.
Dlatego jest ważne, żeby nauczyć się zachowywać spokojnie i cicho w obecności psa, jednocześnie wyrażając swoją dominację za pomocą postawy ciała. Jeśli będziesz cichy i spokojny i będziesz używał języka ciała wskazującego na twoją dominację, zdołasz uniknąć przekazywania psu sygnałów wyrażających agresję. A pies będzie bardziej posłuszny, gdy w końcu coś do niego powiesz.

Rozwój dominacji u psa
To, w jakim stopniu pies rozwinie swoją dominację wobec ludzi, zależy od sposobu jego wychowania. Szczeniak, który od początku został nauczony swojego miejsca w hierarchii, nigdy nie będzie miał okazji rozwinąć w sobie dominacji względem rodziny, swojego stada. Jednakże, jeśli zostanie przeniesiony do nowego domu, gdzie nie będzie traktowany w sposób, do którego przywykł, może stopniowo rozwinąć dominację względem nowego stada. Trudno będzie wtedy ludziom utrzymać ich rolę jako przewodników dla psa. Pies stanie się nieposłuszny. Będzie słuchał i wykonywał polecenia tylko wtedy, kiedy będzie miał na to ochotę.
Sytuacje, w których występują problemy z psem, wynikają zazwyczaj z dominacji psa i braku umiejętności właściciela, aby stworzyć wzajemną relację opartą na niezbędnym szacunku i zaufaniu. Właściciel i pies nagle stwierdzają, że są w środku konfliktu, obaj zmagają się o władzę.
Miej na uwadze, że sytuacja, w której mamy osobę dominującą i słabego, niepewnego siebie psa, nie jest dobrą kombinacją. Sytuacja odwrotna – dominujący pies i ostrożna osoba również się nie sprawdzi, ponieważ takiemu właścicielowi będzie bardzo trudno podkreślić swoje prawo do podejmowania decyzji.
Wykazujesz swoją dominację za pomocą głosu – spokojnego, zdystansowanego i stanowczego, i języka ciała – postawy zdecydowanej, wyprostowanej, jasnej i wyraźnej. Zachowując się w ten sposób, możesz kontrolować zachowanie psa bez konieczności użycia smyczy czy obroży. Może to zająć trochę czasu, zanim osiągniesz umiejętność kontrolowania psa swoim dominacyjnym zachowaniem. Są różni ludzie i nie każdy posiada taką zdolność.
Zanim wybierzesz dla siebie psa, rozważ fakt, że niektóre rasy mają większe skłonności do dominacji niż inne.

Fragment książki udostępniony przez Wydawnictwo Galaktyka
www.galaktyka.com.pl

Książkę wraz z DVD można nabyć w naszym forumowym Sklepie Labradory.info

Podstrony